1. Kuran’da geçen embriyoloji bilgileri, o dönemde zaten bilinen eski Yunan bilgilerinin birer kopyasıdır. Kuran’da geçen ‘nutfe’ kelimesinin anlamı semendir; dolayısıyla iddiada bahsedildiği gibi hem yumurtaya, hem sperme işaret etmez. Tarık 7’de, bu sıvının sırt ile göğüs kafesi arasından çıktığı yazılıdır. Oysa biz bugün biliyoruz ki semen, testislerde üretilir, yani oradan çıkar; sırt ile göğüs kafesi arasından değil. Hipokrat, spermin vücuttaki bütün sıvıdan gelip, böbreklerden geçerek penise ulaştığını düşünüyordu. 5. yüzyılda inanılan bu yaygın görüş, hatalı da olsa kabul görüyordu ve dolayısıyla ayetlere de bu şekilde girmiş olması doğaldır.

Mü’minun suresindeki 12-14 arası ayetlerde ise, Allah’ın insanı çamurdan yaratıp güvenli bir karargahta ‘nutfe’ (meni) haline getirdiği; sonra bu spermi bir kan pıhtısına (alaka) dönüştürdüğü; bu pıhtıyı bir et parçasına çevirdiği; bu et parçasını kemiklere dünüştürdüğü; bu kemikleri etle kapladığı; ve sonra da bunu insan haline getirdiği anlatılır. Bu açıklama, eski Yunan hekimi Galen’in insan embriyosunun gelişimiyle ilgili M.S. 150 civarında (yani Kuran’dan yaklaşık 5 yüzyıl önce) yazdığı 4 aşamalı tarife uyar. Dolayısıyla tarifteki hem doğru hem de yanlış bilgilerin tamamı, zamanın Yunan fikirlerini yansıtır.

Muhammed’in çevresindekilerden biri, İran’daki Gundeşapur akademisinde okumuş olan Harith Ibn Kalada’dır. Bu kişinin, Aristo, Hipokrat ve Galen’in fikirlerinden haberdar olmaması pek mümkün olmasa gerek.

2. Kuran, bütün bunların yanı sıra, insanların topraktan (Hud 61), balçıktan (Hicr 26), çamurdan (Mü’minun 12), tozdan (Rum 20), sudan (Furkan 54) ve hiçbir şeyden (Meryem 67) yaratıldığını da söylemektedir. Herhangi bir görüşü bilimsel gerçeklere uyarlamak isteyen herkes için ortada pek çok seçenek var gibi gözükmektedir.