De Beer bu argümanı 1971 yılında; yani henüz DNA teknolojisi, genleri doğrudan incelememize imkan vermiyorken öne sürmüştü. Dolayısıyla de Beer’in çıkarımları (ve özünde aynı şeyleri söyleyen Hardy’ninkiler de, 1965), doğrudan kanıta dayanmıyordu. O zamandan bugüne birçok benzer genin, kökendeş yapıların gelişiminde rol oynadığı bulunmuştur. (örn.Carroll, 2005)

De Beer tarafından öne sürülen örneklerin bazıları da henüz ayrıntılarıyla açıklanmış değildir. Örneğin, kökendeş oldukları düşünülen bazı organlar, embriyolojik dokuların farklı katmanlarından oluşmaktadır. Ama bu tür durumların henüz açıklanmamış olması, hiçbir zaman açıklanamayacakları anlamına gelmez. Şu anda, yalnızca gerekli kimyasalların var olması halinde, organların vücudun herhangi bir yerinde büyümek üzere uyarılabileceğini biliyoruz (sineğin kanatlarında gelişen gözler gibi). Dolayısıyla bazı kökendeş organların farklı bölgelerden gelişmesinin sebebi, uyarıcı proteinlerin ifade edildiği genlerde meydana gelen mutasyonlar olabilir.

Kuşların ve teropod dinozorların parmak gelişimindeki farklılık, gelişim sürecindeki ufacık bir farkın bile erişkin formda oluşturabileceği bariz olmayan farklılığa örnektir.

Kaynaklar:
1. Carroll, Sean B. 2005. Endless Forms Most Beautiful. New York: W. W. Norton.
2. de Beer, Gavin. 1971. Homology, an unsolved problem. Oxford Biology Readers, J.J. Head and O.E. Lowenstein, eds., Oxford University Press. Reprinted (abridged) in Ridley, Mark, 1997. Evolution. Oxford University Press, 211-221.
3. Hardy, Alister. 1965. The Living Stream, New York: Harper & Row, pp. 209-219.