1. Kan pıhtılaşma sistemleri, elde uzun polimerik köprü olarak kullanabilecek ne kadar molekül varsa, onların bir araya getirilmesi esasına göre oluşmuşlardır. Başka sistemlerde faydalı ama tamamen farklı rollere sahip bileşenlerden meydana gelmiş olan karmaşık sistemlere verilebilecek birçok örnek vardır. Pıhtılaşmayla ilgili genlerin, evrimsel süreçlerinde iki kez ikilenmiş olduklarını gösteren kanıtlar mevcuttur⁽¹⁾. İkilenme ve farklı işlevselliğe sahip parçaların sisteme dahil edilmesi, “indirgenemez karmaşıklığın aşamalı olarak evrilemeyeceği” iddiasını geçersiz kılar.

   2. Kan pıhtılaşması indirgenemez karmaşıklıkta değildir. Bazı hayvanlar, örneğin yunuslar, insandaki pıhtılaşma sisteminin bir bileşeni ve Behe’nin de indirgenemez karmaşıklığa verdiği örneklerden birisi olan Hagemann faktörü olmadan da gayet iyi idare etmektedir.⁽²⁾

Doolittle ve Feng (1987), “ilkel” omurgalıların, pıhtılaşma aşamalarından biri olan intrensek yola sahip olmayacağını öngörmüş, daha sonra kirpi balığı ve zebra balığı genomlarında yapılan çalışmalar bu öngörüyü doğrulamıştır.⁽³⁾

   3. İndirgenemez karmaşıklık, evrimin önünde bir engel değildir ve tasarıma işaret etmez.

Kaynaklar:

1. Davidson, C. J., E. G. Tuddenham, and J. H. McVey. 2003. 450 million years of hemostasis. Journal of
Thrombosis and Haemostasis 1: 1478-1497.

2. Robinson, A. J., M. Kropatkin, and P. M. Aggeler. 1969. Hagemann factor (factor XII) deficiency in
marine mammals. Science 166: 1420-1422.

3. Doolittle, Russell F., 1997. A delicate balance. Boston Review (Şubat./Mart.)