Birçok canlı, oldukça kötü bir tasarımın özelliklerini taşır. Bunun sebebi doğal seçilimin, özellikleri yoktan var etmemesidir; yeni özellikler, önceden var olan özelliklerin modifikasyonları olmak zorundadır. Buna, ‘tarihsel sınırlılık’ denir. Tarihsel sınırlılığın sebep olduğu kötü tasarımlara birkaç örnek:

•  Cnemdophorus cinsine ait olan partenogenetik bir kertenkele türünde yalnızca dişi bireyler bulunur. Bu kertenkelelerde doğurganlık, bir dişi kertenkelenin sahte erkeksi (ing. pseudomale) davranışlar sergileyip ilk kertenkeleyle çiftleşmesi halinde artış gösterir. Bu kertenkeleler eşeysel bir türden evrilmişlerdir, bu nedenle de bu davranış akla yatkındır. Üreme için gereken hormonların, bu hale evrilmelerinden önce, cinsel davranışlar tarafından uyarılmış olması muhtemeldir. Şimdi artık partenogenetik olmalarına rağmen, taklit edilen bu sahte cinsel davranışlar doğurganlığı artırmaktadır. Partenogenetik bir türün cinsel davranışı taklit etmesi, pek de iyi bir tasarım gibi görünmüyor.

• Afrika çekirgesinde, kanatlar göğüs bölgesinde olsa bile, kanatlara bağlı olan sinirler karın bölgesinde oluşur. Bu garip “şebeke”, karındaki sinirlerin uçuş sırasında birden fazla görevde kullanılmasının sonucudur. İyi bir tasarımcı, uçuş sinirlerini, asıl ihtiyaç duyuldukları hedeflerini geçerek karın sinir zincirinden aşağı indikten sonra tüm organizma boyunca geriye doğru gidecek şekilde tasarlamazdı. Eldeki malzemenin gereğinden fazlasını kullanmak, iyi bir tasarım örneği değildir.

• Erkeklerde idrar yolu, enfeksiyona ve buna bağlı olarak da şişmeye çok yatkın olan prostat bezlerinin ortasından geçer. Bu şişme nedeniyle idrar yolu tıkanır, ki bu da erkeklerde oldukça sık rastlanan tıbbi bir sorundur. Genişleyip sıvı akışını durdurabilecek bir organın orta yerinden açılır kapanır bir tüp geçirmek iyi bir tasarım değildir. Çok da zeki olmayan biri bile erkeklerin “tesisat sistemini” daha iyi tasarlayabilirdi.

• Evrimin, tasarlanmış olması şöyle dursun, “eğreti” özellikler üretmesinin en ünlü örneği, pandaların başparmağıdır. Bir pandanın pençesine bakarsanız, 6 parmak görürsünüz. “Başparmağın” etrafındaki 5 kıvrım, itiraz edilebilecek bir sayıdır. 5 parmak, bizim (insan ve çoğu omurgalının) parmak kemiklerimizle aynı kemiklerden oluşmuştur. Başparmak ise diğer türlerde bileği oluşturan birkaç kemiğin birleşmesiyle yapılanmıştır. O kemiği hareket ettiren kaslar, omurgalıların elindeki kasların “yönü değiştirilmiş” halidir (bkz. S. J. Gould’un “Panda’nın Başparmağı” isimli kitabı). Yine bu da, iyi bir tasarım değildir.

Okuma önerileri:

* Bel ağrılarım ve Akıllı Tasarım, Nalıncıkeseri blogu

* Partenogenez ve diğer eşeysiz üreme türleriyle ilgili bilgi almak için: Eşeysiz Üreme, felis agnosticus

Kaynak:

1. Evidence for Jury-Rigged Design in Nature