1. Basit organik moleküller, oldukça yoğunlaşmış bir alanda bir arada tutulduklarında, örneğin bir toz veya buz zerresine yapışık olduklarında; UV ışığı aslında bazı zincirleri kırarak ve molekülleri tekrar birleştirerek daha karmaşık moleküllerin oluşumunu kolaylaştırır.^(1);(2) DNA ve RNA, ultraviyole ışınlarına nispeten dayanıklıdır; çünkü moleküllerin bazı kısımları diğerlerini korurken, bazlarda oluşan hasar da molekülün omurgasını onarmaya yarayacak maddeleri sağlar. Ultraviyole ışınları, nükleik asitlere seçilim avantajı kazandırır; bu nedenle de abiyogenezin gerçekleşmesi için vazgeçilmez bir unsur görevi yapmış olabilir.^(3);(4)

2. Moleküllerin hepsinin, UV ışınlarına sürekli maruz kalmış olmaları şart değildir. Bazılarının, okyanus ve nehirlerde çözünmüş halde bulunmuş olmaları akla yatkındır. Önerilen bir senaryoya göre, karmaşık organik moleküller, okyanusların dibindeki jeotermal bacaların çevresinde, yani UV ışınından hayli uzakta şekillenmiş olabilirler.

Kaynaklar:

1. Bernstein, M. P., S. A. Sandford, L. J. Allamandola, J. S. Gillette, S. J. Clemett and R. N. Zare. 1999. UV irradiation of polycyclic aromatic hydrocarbons in ices: Production of alcohols, quinones, and ethers. Science 283: 1135-1138. ayrıca bkz: Ehrenfreund, P., 1999. Molecules on a space odyssey. Science 283: 1123-1124.

2. Cooper, G. et al. 2001. Carbonaceous meteorites as a source of sugar-related organic compounds for the early Earth. Nature 414: 879-883. ayrıca bkz: Sephton, M. A., 2001. Life’s sweet beginnings? Nature 414: 857-858.

3. Mulkidjanian, A. Y., D. A. Cherepanov and M. Y. Galperin. 2003. Survival of the fittest before the beginning of life: selection of the first oligonucleotide-like polymers by UV light. BMC Evolutionary Biology 3:12. 

4. Mullen, Leslie. 2003. Shining light on life’s origin. Astrobiology Magazine