1. Genetik kod, tam olarak bir kod değil; daha ziyade bir şifredir. DNA, 4 farklı bazın bir iskelet boyunca dizilimidir. DNA’dan protein oluşturulurken, bu bazlar üçlü gruplar (kodon) halinde proteini meydana getirecek olan amino asitlere karşılık gelirler. Kodonlardan bazıları da “dur” işareti verir. Kodonlarla amino asitlerin bu eşleşmesinin bir bakıma keyfi olduğunu söyleyebiliriz. Ancak, 64 olası kodonun 20 amino asit ve 1 dur sinyaliyle eşleşmesi, genetik koddaki tek keyfiliktir. Protein, işlevi kendi fiziksel özellikleri tarafından belirlenen fiziksel bir varlıktır.

Dahası, DNA protein yapmaktan başka işlerde de kullanılır. DNA’nın büyük bir kısmı, doğrudan işlevsel RNA’ya dönüştürülür. Diğer DNA kısımları, genetik süreçlerin düzenlenmesinde rol alır. DNA ve RNA’nın nasıl davranacaklarını keyfi sembolik ifadeler değil, kendi fiziksel özellikleri belirler.

Dilin temel özelliklerinden biri, herhangi bir kelimenin herhangi bir nesneye karşılık gelebilmesidir. Genetik söz konusu olduğunda ise, bu doğru değildir. Kodonları proteinlerle eşleştiren genetik kodu değiştirebilirsiniz; ama bu, proteinleri kodlayan tüm dizilerin anlamını değiştirir ve tüm DNA dizileri için keyfi olarak yeni anlamlar yaratamaz. Genetik, gerçek bir dil değildir.

2. Dil, sembolik de olsa, hala maddidir. Bir kelimenin anlamı olabilmesi için, kendisiyle anlamı arasındaki bağlantı bir yerlerde, genellikle de insanların beyinlerinde, kitaplarda ve/veya bilgisayar hafızalarında kayıtlı bulunur. Dil, bu maddi ilişki olmadan işlev göremez.

Kaynak:

1. Tsonis, A. A., J. B. Elsner and P. A. Tsonis, 1997. Is DNA a language? Journal of Theoretical Biology 184: 25-29.