1. Bu tür durumlar için şöyle bir söz vardır: “Asla bir domuzla güreşmeyin, ikiniz de kirlenirsiniz; ve sonra fark edersiniz ki, domuz da zaten bundan hoşlanıyor.” Bu meydan okumanın kendisi, Mastropaolo’nun bilimsel yetersizliğini göstermektedir. (Çünkü bir bilim insanı, kanıtları tartışmak için bir mahkeme salonuna ihtiyaç olmadığını bilir. Bu ödülün şartlarından birisinde, “kanıtın bilimsel olması, yani nesnel, geçerli, güvenilir ve kalibre edilebilir olması gerektiği” belirtilmiştir. Kalibrasyon, kanıtlara değil, ancak ekipmanlara uygulanabilir.)

Bu meydan okumayı görmezden gelen insanlar, bir “pagan dinine inanan Tartışmadan Korkanlar” olarak yaftalanmıştır.⁽¹⁾ Bu tür ifadeler, bu meydan okumayı yaşam bilimlerinin alanından çıkarıp, doğrudan ait olduğu safsata diyarına yerleştirmiştir.

Evrim teorisinin eş kaşifi Alfred Russel Wallace bir keresinde, Dünya’nın yuvarlaklığını gösterebilmek için bir başka safsatacı olan John Hampden’ın meydan okumasını kabul etmişti. Ancak, Hampden’ın sonradan gelen tacizleri, Wallace’ı, bu meydan okumayı kabul etmenin büyük bir hata olduğunu düşünmeye itmişti.⁽²⁾

2. Bu meydan okumanın yasal olarak karşılığı yoktur. İki insan, bir mahkemenin kendi davalarında öylece karara varmasını isteyemez. Davalar mahkemelere bir taraf diğerini dava ederse gelir ve sonrasında da hakim seçimi söz konusu olamaz.

3. Benzer bir meydan okumaya cevap verilmiştir. McLean-Arkansas davası, yaratılışçılığın din mi yoksa bilim mi olduğu sorusuyla ilgiliydi; Yargıç Overton, din olduğuna karar vermişti.

4. Böylesi bir bahse göre din, her zaman kaybeden tarafta olacaktır. Bu da Mastropaolo’yu oldukça yakışıksız biçimde din düşmanı haline getirir.

Kaynaklar:

1. Brayton, Ed. 2004 (Jan. 22). (1/13, 1/19, and 1/22). The JoMo Creationist Challenge.

2. Raby, Peter. 2001. Alfred Russel Wallace: A Life. New Jersy: Princeton University Press.