1. Dünya’nın manyetik alanının, tarih boyunca sayısız kez yoğunluk bakımından çeşitlilik göstermiş olduğu, kutupluluk açısından da tam tersine döndüğü bilinmektedir. Bu, Dünya’nın dahili özelliklerine dair geleneksel modellerle⁽³⁾ ve jeofiziksel kanıtlarla⁽⁵⁾ tamamen uyumludur. 1590 ve 1840 yılları arasında yapılan ölçümler, manyetik alanın alan yönü ve yoğunluğunda ya ufak bir değişim olduğunu, ya da hiçbir değişim olmadığını göstermektedir. Manyetik alandaki çeşitlilik, göreceli olarak yakın zamana aittir; bunun da alandaki kutupluluğun tersine döndüğüne işaret ettiği düşünülmektedir.⁽⁴⁾

2. Dünya’nın manyetik alanının deneysel ölçümleri, üssel bir bozunum göstermemektedir. Evet, üssel bir kavis, tarihsel ölçümlere uyabilir; ama bu üssel kavis, herhangi bir nokta dizisine de uyabilir. Düz bir çizgi, daha iyi uyum sağlar.

3. T. G. Barnes, Dünya’nın özelliklerinin miadı dolmuş bir modelini temel almıştır. Bu eski modele göre, küresel bir idareci (yani Dünya’nın çekirdeği) basit bir elektrik akımı bozunumuna uğramaktadır.

Ancak kanıtlar, Elsasser’ın dinamo modelini desteklemektedir. Elsasser’in modeline göre, manyetik alan bir dinamodan kaynaklanır. Akımın büyük bir kısmı da ısı iletimi, yani konveksiyon yoluyla oluşur. Barnes, Elsasser’ın itibarını sarsmak için Cowling’den alıntı yapmıştır; ama Cowling’in teoremi de zaten dinamolu Dünya modeliyle uyumludur.

4. Barnes, toplam manyetik alanın yalnızca iki kutuplu bileşenini ölçer; ama iki kutuplu alan, toplam alan kuvveti için bir ölçüt değildir. Toplam manyetik alanın kuvveti sabit kalsa da, iki kutuplu alanda çeşitlilikler görülebilir.

Kaynaklar:

1. Barnes, Thomas G. 1973. Origin and destiny of Earth’s magnetic field, ICR Technical Monograph No. 4.

2. Gee, J. S. et al. 2000. Geomagnetic intensity variations over the past 780 kyr obtained from near-seafloor magnetic anomalies. Nature 408: 827-832.

3. Glatzmaier, G. A. and P. H. Roberts. 1995. A three-dimensional self-consistent computer simulation of a geomagnetic field reversal. Nature 377: 203-209.

4. Gubbins, David, Adrian L. Jones and Christopher C. Finlay. 2006. Fall in Earth’s magnetic field is erratic. Science 312: 900-902. Ayrıca bkz: Kono, Masaru. 2006. Ships’ logs and archeomagnetism. Science 312: 865-866.

5. Song, X. and P. G. Richards. 1996. Seismological evidence for differential rotation of the earth’s inner core. Nature 382: 221-224.